پیله های درونم را یک به یک باز می کنم تا پروانه های جانم را آزاد کنم. روی پیله ها نقشی از گل، نقشی از یک برگ و یا پرنده می کشم و بر گونه پارچه؛ با سوزن و نخ می دوزم. آنگاه گل های درونم می شکفند و پروانه هایم از درون پیله ها آزاد می شوند و من جاودانه می شوم. مرا ببین . مرا که با همه مهربانی ها و شادمانی هایم بر گونه های یک گل جاودانه شده ام.

تصویر زیر نمونه زیبایی از دوخت گلبرگ های یک گل با پیله می باشد که در کارگاه سوزندوزی شب افروز و سال 1363، اجرا شده است. در صورت تمایل برای دیدن تصاویر بیشتر می توانید بر روی کلمه نشانی کلیک نمایید.